Nogmaals de villa in Assen

In mijn vorige blog schreef ik over de tuin die Gerrit Vlaskamp in 1876 heeft aangelegd voor mevrouw Van Royen in Assen. Op de foto stond het huis, zoals het er nu uit ziet.
Het blijkt dat er een treurige geschiedenis aan is verbonden.

In 1874 is burgemeester Van Royen overleden op 44- jarige leeftijd. Zijn vrouw liet het jaar daarna de tuin aanleggen en toen die klaar was, stierf ze zelf ook, ze was nog maar 39.
In het huis was later het sanatorium van dokter Groenewegen gevestigd, deze foto dateert uit die periode.

Een villa in Assen

Bijna alle locaties van de Vlaskamptuinen zijn zo langzamerhand bekend, maar we wisten nog steeds niet waar mevrouw Van Royen in Assen had gewoond. Voor haar had Gerrit, zover we weten,  de enige tuin in Drenthe aangelegd.  Ze was de weduwe van burgemeester van Royen van Ambt- Hardenberg en een schoonzuster van jonkheer Quintus, die getrouwd was met een meisje Van Royen. Quintus  liet Gerrit  Park Groenestein in Groningen renoveren.
Een poosje geleden heb ik een oproep gedaan en daarop is Jan Pieter de Groot (zie zijn fraaie site over de meisjeskostschool in Spannum) gaan zoeken, hij belandde in de Beilerstraat en de archivarissen Albert Hoekstra uit Roosendaal en Erwin de Leeuw van het Drents Archief brachten me bij dit fraaie huis op nummer 24. Het staat te huur voor €1000 per maand, als het in Leeuwarden stond, gingen we er wonen.
Het is een rijksmonument, zie:
 http://monumentenregister.cultureelerfgoed.nl/php/monument_pdf.php?OBJnr=469325

Het huis is ook nog een sanatorium geweest, zie:

 http://www.drentsarchief.nl/beeldbank/e40418e8-a864-4958-a33f-b468bf46c879

Helaas is de tuin zo goed als verdwenen, van de enorme plantlijst resten slechts een paar bomen, de tuin achter het huis is grotendeels volgebouwd, zoals bijna alle tuinen in de steden.

François HaverSchmidt

Lambertus en Gerrit Vlaskamp hebben allebei gewerkt aan de tuin van de pastorie in Damwoude. Lambertus in 1844, Gerrit in 1881. De tuin is nog ouder, want in 1872 schreef François Haverschmidt al vol liefde over deze tuin in FAMILIE EN KENNISSEN. Hij was de kleinzoon van dominee François Bekius en hij ging omstreeks 1840 geregeld logeren in Dantumawoude, zoals het dorp toen nog heette:

 ‘Adam en Eva hebben in geen weelderiger lustoord hun onschuld genoten- en verloren, dan waarin ik de augustusmaanden van mijn vierde tot mijn achtste jaar doorbracht.

Vlak voor het huis, temidden van een uitgestrekt plein, met kiezelzand bestrooid, stond een reusachtige linde. Rondom haar dikke stam had men een bank gemaakt en daar zie ik mijn grootvader en grootmoeder nog zitten, des avonds bij de thee. Wat was het daar stil, vergeleken bij het gewoel in de stad, en wat was de zoele lucht vol geuren van de reseda en de kamperfoelie’.

De tekening is van J.Hoyng van Papendrecht. Thérèse Schwarze maakte het portret van François HaverSchmidt.

 

Een rode beuk

Een zwarte, een bruine, een rode of in Duitsland een bloedbeuk, de prachtige beuken met hun rode/bruine bladeren hebben verschillende namen. Op vrijwel alle plantlijsten van Gerrit Vlaskamp staan één of meer beuken, hij noemt ze meestal zwarte beuken.
Ze spreken ook tot de verbeelding: mij is verteld, dat een rode beuk een teken van status was. Toen ik een lezing gaf voor een groep boerinnen, vertelde één van de dames dat boeren die tot 40 ha land hadden 1 rode beuk op het erf mochten planten, hadden ze meer land dan hadden ze recht op 2 beuken. Ik ben heel benieuwd of het een regionaal verhaal is, of dat de beuk als statussymbool in heel Nederland voor komt. Gaarne uw reacties!
Deze beuk staat in Selmien, een buurtschap vlak bij Drachten waar nog diverse Vlaskampsporen te vinden zijn.

De Zonderlinge Zee-Plant II

Dit is de Zonderlinge Zee-Plant, Meese maakte zelf de Kopergravure.

Een zonderlinge Zee-Plant

Gerrit Vlaskamp schreef op zijn facebookpagina over De zonderlinge Zee-Plant die David Meese, voorganger van Arent Vlaskamp als hortulanus in Franeker, beschreven heeft.
Het is een leuk verhaal, heel uitgebreid, dus ik kan maar een fragment laten zien, maar het boekje ligt bij Tresoar, dus bent u nieuwsgierig, spoed u derwaarts. De titel is: Het XIX Classe van de Genera- Plantarum van Linnaeus, Syngenesia genaamt, opgeheldert en vermeerdert. Aanvraagnummer 834 Ntk.

Een bericht uit het verleden

Soms bereikt me ineens een bericht uit een ver verleden. In Dokkum is een actieve groep speurders (sneupers) elke dinsdag in het archief om het verleden te ontsluiten.
Piet de Haan is bezig met het archief van de Doopsgezinde gemeente. De gemeente had kerken in Holwerd, Blija en in de Visbuurt bij Ternaard. Daarbij hadden ze nog een pastorie en een aantal
te verhuren woningen. De rekeningen in de boeken van de diaconie omvatten het hele gebied.
De Haan stuurde me bijgaande afbeelding van index nr 224 blz 49 van de Doopsgezinde
diakonie Holwerd / Blija / Visbuurt. Hij schreef me: 'Waar deze heg geplant is kan ik niet vaststellen. In de voorafgaande en erop volgende rekeningen is niets dat op bouw, verbouw van een gebouw of
de aanleg van een tuin wijst'. Hij moet nog 30 jaar aan rekeningen onderzoeken, dus wie weet wat er nog boven water komt.
De tekst luidt: Betaalt aan Lamert Flaskamp voor een haag en agt paalen bij gemelde haag bruijkt. Deze Lamert Flaskamp is Lambertus Vlaskamp die uit Breedenbroek in de Achterhoek met zijn broer Arent omstreeks 1770 via het Westland naar Friesland kwam.

Magazijn van tuinsieraden

De aanleggers van tuinen in de 19de eeuw maakten veel gebruik van het 'Magazijn van Tuinsieraden' van Gijsbert van Laar (1767-1829). Van 1803 tot zijn dood werkte hij als tuinarchitect en al in 1802 verscheen het eerste katern van het Magazijn van tuinsieraden of een verzameling van modellen van aanleg en sieraad, voor groote en kleine lusthoven, voornamelijk van dezulke die met weinig kosten te maken zijn.
Er staat van alles in, banken, priëlen, plattegronden van tuinen, speeltoestellen enz. enz. 
In Tresoar bevinden zich twee series, een plezier om naar te kijken.
Gerrit Vlaskamp heeft zonder twijfel gebruikt gemaakt van de 'Tuinsieraden' want de prieeltjes op foto's en tekeningen die we van hem kennen zijn allemaal gebaseerd op onderstaande tekening. De zuiltjes hadden kennelijk zijn voorkeur. Zie ook de speciale uitgave over Van Laar van Cascade, Bulletin voor tuinhistorie, 12de Jaargang (2003) geschreven door Martin van den Broeke en Wim Meulenkamp.

Boerentuinen

Gister bezocht ik met Willemieke Ottens twee bijzondere tuinen in Oostrum en Aalsum.
Willemieke schrijft een hoofdstuk over boerentuinen in 'De vergeten tuinen van Gerrit Vlaskamp' dat bij de expositie volgend jaar in het Fries museum verschijnt. 
De tuin in Oostrum is nog vrijwel in tact. Deze tuin is waarschijnlijk van Vlaskamps opvolger Gabe Westra, de plantlijst in de boeken van Bosgra staat op zijn naam.
Gabe hield van een bonte beplanting zoals we al wisten van de tuin van Pieter de Clercq in Veenwouden, hij hield ook van bijzondere fruitsoorten. In onze tuin staat oa een peer met drie soorten vruchten. In de tuin in Oostrum stonden onbekende vruchtbomen, maar pomologe Gryt Bergsma ( zie de Friesland post van deze maand) heeft ze kunnen determineren. Ze vond de Kantil Sinap, een appel, en de peren Madame Verte en de Bergamot van Esperen. De Kantil Sinap is een appel, die omstreeks 1880 gekweekt is op de Krim in de Oekraïne, de naam komt waarschijnlijk uit het Turks.

Fogelsanghstate in Veenklooster

Aan het park bij Fogelsanghstate in Veenklooster hebben allerlei tuinarchitecten gewerkt, zoals  Roodbaard en Zocher. Ook Lambertus Vlaskamp, de vader van Gerrit, heeft er gewerkt als architect. Uit het kasboek van baron van Heemstra van 1843 blijkt, dat Lambertus in 1843 een grote klus heeft geklaard.  Op 6 mei is genoteerd dat aan Vlaskamp en 'onderscheidene' arbeiders ƒ1000 is betaald voor de aanleg van de 'plaats', een enorm bedrag in die tijd. Els van der Laan schrijft in 'Roodbaards Rijkdom' dat het bedrag waarschijnlijk oa voor de aanleg van de vijver bedoeld was. Later heeft Lambertus het oostelijk deel van het park en de  Hertekamp aangelegd. Van Gerrit's hand zijn  de tuin bij het Lytse Slot (1872)  en ws. de kluizenaarshut (1876).

Leiden

Gister was ik in Leiden, daar werd Diederik van Leyden Gael 'herbegraven' omdat begraafplaats Groenesteeg 200 jaar bestaat. Op Groenesteeg liggen ook Janke Diderika Vlaskamp, haar man Doeke Hellema en hun dochter Magdeltje.  Groenesteeg is in 1813 aangelegd voor de Leidse notabelen.
Men kon kiezen uit gemetselde keldergraven en zandgraven. De Hellema's liggen in een keldergraf (linksvoor).

De storm

In het Westerpark ( het Vosseparkje) in Leeuwarden is de monumentale vleugelnoot omgewaaid, een van die bomen van Vlaskamp, waar ik zeer aan gehecht was.
Gelukkig had ik vorig jaar foto's gemaakt in het park.

Zo was het.

Dit is het.

Het Wilhelminapark in Sneek

Op het ogenblik worden geregeld opnamen gemaakt voor de documentaire over de tuinen en parken van Gerrit Vlaskamp, die volgend jaar wordt uitgezonden.
Woensdag was cameraman Tjeerd Broekhuizen in het Wilhelminapark in Sneek om opnamen te maken vanuit een hoogwerker van de brandweer onder begeleiding van Douwe de Groot van de gemeente. Zijn broer Martin maakte deze mooie foto.

De Hortus in Franeker

In 1777 kwam Arent Vlaskamp naar Friesland om zijn broer Lambartus op te volgen als tuinman op state Tjessens, in 1779 werd hij tuinbaas op Kingmastate in Zweins en in 1782 werd hij benoemd tot hortulanus van de universiteit van Franeker. Hij bleef dat tot 1811, toen de universiteit werd opgeheven.
De belangrijkste planten van de hortus werden verscheept naar Groningen, maar er bleven nog een heleboel over en die werden geveild. In Tresoar ligt de catalogus.

Wie is wie?

Vandaag heb ik uw hulp nodig.
We hebben drie handtekeningen van Lambertus Vlaskamp, een uit 1846: een schuldbekentenis aan notaris Andrea uit Kollum ( uit het zelfde jaar als de aanleg van de notaristuin, daarom denk ik dat Philippusfenne geen Roodbaard- maar een Lambertus Vlaskamptuin is).

.
Ook een uit 1849 op een rekening van de aanleg van het park van Fogelsanghstate.

En een uit 1852 op de tekening van de tuin van de Marees van Swinderen in Groningen.

En dan is er ook nog een van Gerrit Vlaskamp op de tekening van het Wilhelminapark in Sneek. Nu vraag ik me af of de handtekening op de tekening van De Marees van Swinderen inderdaad van Lambertus is. Of heeft Gerrit de tekening gemaakt, het ging slecht met Lambertus en Gerrit was toen 18. De hoofdletter V is wel gelijk aan de bovenste twee, maar die kan Gerrit nagemaakt hebben. Tussen de laatste twee handtekeningen zit meer dan 40 jaar.

De pastorie van Oudwoude

'It kin de master misse' is een mooie Friese uitdrukking voor iemand die een fout heeft gemaakt.
Ik dacht dat ik alle plantlijsten van Vlaskamp in de boeken van Bosgra gevonden had.
Daarom was de tuin van de pastorie van Oudwoude nog steeds een probleem, een oude tuin met alle kenmerken van een Vlaskamptuin, maar ik had alleen een kleine lijst gevonden, veel te weinig voor een grote tuin.
Daarom was ik van plan nog eens in de kerkboeken te zoeken of er niet een rekening lag. Mijn goede 'sneuper'vriend  Reinder Tolsma bood aan het voor me te doen en daar was ik erg blij om, want Reinder is daar veel beter in dan ik. En ja hoor hij vond een rekening uit 1882 voor de aanleg van de tuin bij de pastorie.
Maar als er een rekening voor de aanleg lag, moest er ook een plantlijst zijn, dus gister ben ik weer gaan zoeken in de lijsten van 1882 en ja hoor, daar was hij, over het hoofd gezien!

Ze staan er allemaal op, de rode beuk, de plataan, al die prachtige bomen.

Zaterdag in Buitenpost

Mijn blog stond even op een zacht pitje, want vorige week is mijn namenboekje 'De lêste Hikke ' verschenen en dat vroeg alle aandacht.
Nu weer verder met Vlaskamp. In april wordt de expositie over Vlaskamp in het Fries Museum geopend en daarbij verschijnt een boek over Vlaskamp dat veel dieper ingaat op diverse elementen zoals zijn stijl, geschiedenis van de tuinkunst, gebruik van beplanting, zijn opdrachtgevers enz. enz. Er werken deskundigen op allerlei gebied aan mee die op het ogenblik hun bijdrage inleveren. Ik moet zeggen, dat ik er weer veel van leer.
In  verband met de 'Reisaksje van it Fryske boek' geef ik aanstaande zondag 29 september drie korte lezingen over de tuinen van Vlaskamp in de kas van de Kruidhof in Buitenpost, om 14.00, 15.00 en 16.00 uur. Steeds een half uur.

In Buitenpost resten nog fraaie bomen in de tuinen die Gerrit Vlaskamp er ooit heeft aangelegd, onder andere in de tuin van het gemeentehuis. Tegenover het gemeentehuis staat het doktershuis, waar ooit Sytse Greidanus huisarts was, hij was later de lijfarts van de koninklijke familie.

 

Hij heeft een mooi boekje geschreven over zijn werk in Buitenpost: 'De dagen van Olim', later uitgegeven als 'Een dorpsdokter uit de Friese Wouden vertelt'. Op de foto staat rechts zijn huis.

Mea Culpa

Als je bezig bent met 350 tuinen gaat er wel eens iets fout. Van een zegsman had ik gehoord, dat de tuin die Jan Jans Olivier in 1892 had laten aanleggen in Kootstertille, was verdwenen, maar ik had het niet gecontroleerd.Naar aanleiding van 'Het prieel op de heuvel' werd ik benaderd door Hielke Jager uit Kootstertille, hij bleek de huidige bewoner en boerderij en tuin bleken nog wel degelijk te bestaan. Er resten nog een rode beuk en een paar andere bomen en zover ik het kan bezien ook nog fruitbomen uit die tijd. Vooral een appelboom is imposant. Pomologe Gryt Bergsma gaat hem binnenkort bekijken. 

 

 

Boomkwekerij Bosgra

In augustus 1888 schreef C.W. Pruis, bestuurslid van de 'Friesche Tuinbouw Vereeniging' een artikel in de Leeuwarder Courant over de boomkwekerij van de firma Bosgra in Bergum. Een fragment:

  Daardoor weten we, dat het ontwerp van de tuin van Gerrit Vlaskamp is. In het privé-archief van Anne Bosgra, de negende generatie,  bevindt zich deze fraaie ingekleurde foto van de tuin bij de kwekerij.

Vervolg oproep

En dit is de onderste helft van de plantlijst.

 

Oproep

In 1876 heeft Gerrit Vlaskamp een tuin aangelegd voor Johanna Gesina van Royen-Sluis, een renteniersweduwe uit Assen. Het moet een flinke tuin zijn geweest, gezien de hoeveelheid bomen en struiken, maar tot op heden hebben we de plek niet kunnen lokaliseren. Misschien dat iemand me wijzer kan maken,

Hierbij de bovenste helft van de plantlijst, de onderste helft volgt.

De documentaire

Ik heb een paar drukke Vlaskampdagen achter de rug.
Maandag hebben we de hele dag gefilmd voor de documentaire. Sietske Visser en Tjeerd Broekhuizen waren in Friesland om diverse locaties te filmen, zo waren we onder andere in de tuin van de familie Boersma in Oostrum. Deze tuin is in 1899 aangelegd door Gabe Westra, tenminste, de plantlijst staat op zijn naam. Van 1890 tot 1900 is het niet altijd duidelijk wie het ontwerp gemaakt heeft, Gerrit Vlaskamp of Gabe Westra. De tuin in Oostrum is nog vrijwel gaaf, een paar stukken van het pad ontbreken, maar het is duidelijk waar ze gelegen hebben. Het relief is er nog, de plek van het prieel is bekend. Er staan nog prachtige essen.

 

Dinsdag was ik bij de familie Bosgra om nog wat zaken door te nemen en een foto te maken van het portret van Anne Okkeszoon Bosgra, de boomkweker waar Gerrit Vlaskamp mee te maken had.

Het portret is gemaakt door J.H. Doodkorte, een Leeuwarder huisschilder die ook portretschilder was. Doodkorte heeft het gemaakt toen Bosgra al overleden was.

Janke Diderika

Als je bezig bent met het uitpluizen van een familie, komt je steeds meer mensen tegen waar je nog nooit van hebt gehoord.

 
Zo kreeg ik de tip dat bij Veilinghuis Bubb Kuyper in Haarlem een Liber Amicorem werd geveild van Janke Diderika Vlaskamp. Ik heb het gekocht zonder het gezien te hebben, het bleek een klein leren doosje te zijn met losse blaadjes.
Janke Diderika was de dochter van de chirurgijn van Wirdum (Fr), ook een Gerrit Vlaskamp, een kleinzoon van de laatste hortulanus van de universiteit van Franeker, Arend Vlaskamp. Arend en zijn broer Lambertus zijn samen van Varsseveld via het Westland naar Friesland gekomen.
Martha Kist van Tresoar heeft de familieverbanden uitgezocht en deze maand verschijnt van haar hand een artikel over dit poesiealbum avant la lettre in Gens Nostra, het maandblad van de Nederlandse Genealogische Vereniging.
Hierbij een paar van de fraai versierde blaadjes.

Heremastate

Het is niet mijn gewoonte om op de facebookpagina van Vlaskamp en in dit blog hetzelfde onderwerp aan te snijden, maar ik hoop dat iemand mij helderheid kan verschaffen omtrent het volgende.
In het archief van de familie Vegelin van Claerbergen vond ik in het kasboek van het jaar 1817 van Valerius Lodewijk (1784-1844), grietman van Haskerland, deze aantekening.
Het moet gaan om de grootvader van Gerrit waar ik me mee bezig houd, ook een Gerrit ( 1785-1855).
Er was dus contact, Gerrit Vlaskamp had kennelijk te veel betaald gekregen, want het staat bij 'ontvangsten'. Misschien had de grietman vooruit betaald en viel de rekening mee.
De grote vraag is nu, wat heeft deze hovenier uit Dokkum gedaan voor de grietman uit Joure?
Welke werkzaamheden heeft hij verricht voor Heremastate?
Het is ook nog mogelijk dat het om Arent Vlaskamp gaat, de hortulanus van de universiteit van Franeker. Toen de universiteit in 1811 werd opgeheven, raakte hij zijn baan kwijt, hij vestigde zich als hovenier in Leeuwarden. Deze aantekening dateert van 1817, misschien heeft Vegelin hem ergens voor ingehuurd.

Oostermeer

Op 29 juni stond een artikel in het Friesch Dagblad over de tuinen op het 'Heechsân' in Oostermeer
( Eastermar). Hierin werd gesuggereerd dat de tuinen bij de kerk en de pastorie van Willem Spaander (1910-1988) zouden zijn. Om het verhaal te ontkrachten heb ik vanochtend alle plantlijsten nog eens gefotografeerd van de bestellingen voor de kerk en de pastorie.
Die voor de kerk stammen uit 1871 en 1872, die voor de pastorie,  gebouwd in 1875, uit 1876 en 1877.
Hierbij de bestelling uit 1871:

De Marees van Swinderen

Op Facebook heb ik beloofd een tekening op mijn blog te plaatsen, die Lambertus Vlaskamp omstreeks 1852 gemaakt heeft voor de familie de Marees van Swinderen. De ondertekening is inderdaad L.Vlaskamp, maar ik denk dat Gerrit hem gemaakt heeft.
Het ging toen al slecht met Lambertus, ( hij stierf in 1854 in Veenhuizen), een handtekening onder een rekening van baron van Heemstra van Fogelsanghstate is al behoorlijk bibberig.
Daarom denk ik dat Gerrit de tekening maakte en zijn vaders naam er onder plaatste.
Je kunt het ook wel zien: hij heeft ontzettend zijn best gedaan, er staan veel details op en het is nog een beetje naïef. Gerrit was toen 18 jaar. De tekening ligt in het Groninger archief.

Selmien

Zonder geluk vaart niemand wel.
Tijdens de onthulling van het naambord van de Gerrit Vlaskampstege in Stiens, maakte ik kennis met de heer P.K.( Pieter Klaas) van Boven uit Den Haag, een familielid van de familie Iest, die de dokterstuin in Stiens heeft aangelegd. De Iesten hadden ook familie in Selmien bij Drachten, ook Kalsbeek en Taekema waren familie, ze lieten bij hun huizen en boerderijen allemaal een Vlaskamptuin aanleggen. Meneer Van Boven is in het bezit van het familiealbum en hij schonk me vrijdag deze fraaie foto van de prieel op de heuvel in de tuin die zijn overgrootvader Klaas Kalsbeek Iest in 1863 heeft aanleggen bij zijn Zwitserse huis. De man op de foto is zijn grootvader.
Het was een bijzonder huis: de overgrootvader van meneer Van Boven was welgesteld, hij heeft veel gereisd. Hij zag in Oostenrijk en Zwitserland de fraaie chalets en liet zo'n chalet bouwen in Selmien. Het is helaas afgebrand.
Het bijzondere is dat Jonkheer Pieter Benjamin Vegelin van Claerbergen in hetzelfde jaar in Joure een vrijwel identiek huis heeft laten bouwen : Ter Huivra.

Dit is het chalet, een foto uit 'Fan Fryske Groun'.

Mantgum

Van tuinontwerper Nico Kloppenborg uit Mantgum kreeg ik deze afbeelding van twee Vlaskamptuinen aan het eind van de Seerp Galemawei in zijn woonplaats. De tuin linksvoor, waar maar een klein stukje van te zien is, werd aangelegd in 1881 voor de toenmalige burgemeester Velstra (op de onderste foto de huidige situatie), daar tegenover ligt de tuin, die in 1878 is aangelegd voor A. Palsma. De gracht van het huis van Palsma is gedempt en de weg is verlegd, zodat de situatie vrijwel onherkenbaar is. De tuin van het voormalige burgemeestershuis ademt nog de sfeer van de negentiende eeuw en wordt voorbeeldig onderhouden, de andere tuin is kortgeleden fraai gerestaureerd door Kloppenborg.

,

Een bericht uit 1888

Jan Holwerda, de webmaster van Tuinhistorisch Genootschap Cascade, (zie de website!) heeft uit de noordelijke kranten allerlei artikelen en advertenties van de Vlaskampen opgediept. Je moet er toch echt verstand van hebben, want via de digitale kranten heb ik dat ook geprobeerd, maar ik heb maar een fractie gevonden van wat Jan boven water heeft gekregen.

Zo vond hij ook een artikel van ene Pruis over de boomkwekerij van Bosgra met een verwijzing naar Gerrit Vlaskamp, die kennelijk de tuin van Bosgra heeft aangelegd. Dit stond niet in de grootboeken van Bosgra, want ze hoefden zich zelf geen rekening te sturen voor geleverde bomen en heesters. Zo duikt er zo nu en dan toch weer een tuin op.
Intussen wordt er gewerkt aan de promotie van mijn boek: Het prieel op de heuvel, zes generaties Vlaskamp, het verhaal van een tuindersfamilie. Het is zoals Obe Postma in een gedicht schreef: Zo'n gedicht wil naar de  mensen toe, zo is het ook met een boek: Zo'n boek wil naar de mensen toe, daar is het voor geschreven. Gelukkig krijg ik goede reacties, want het is natuurlijk heel spannend, hoe zo'n persoonlijk boek ontvangen wordt.

William Kent

Toen Lambertus Vlaskamp stierf in 1854 tijdens een cholera-epidemie in Veenhuizen, was Gerrit Vlaskamp 20 jaar. Hij stond voor de taak de kost te verdienen voor zijn moeder en zeven broers en zusters. Hij zette een advertentie in de Leeuwarder Courant:

W. Kent was Willam Kent, de hortulanus van de Groninger Hortus. Hij was dat eerder in Franeker.
De laatste hortulanus van de Universiteitshortus van Franeker was Arent Vlaskamp, de broer van Gerrits overgrootvader. In 1811 werd de universiteit opgeheven op decreet van Napoleon, maar in 1815 werd een atheneum gesticht; niet wat wij er onder verstaan, maar een universiteit, waar men niet kon promoveren, daarvoor moesten de studenten naar Groningen. Er werd ook weer een hortulanus aangesteld, tot ook het atheneum in 1845 werd gesloten. De laatste hortulanus van het atheneum in Franeker was deze William Kent, hij werd benoemd tot hortulanus in Groningen. De Vlaskampen hadden kennelijk altijd contact gehouden, want William Kent kon dus 'informatiën' geven omtrent Gerrit.

De tuin van hommes in Groningen

In 1952 heeft Lambertus Vlaskamp een tuin aangelegd voor Oncko de Marees van Swinderen, het was een van de grootste particuliere tuinen van Groningen. Later heeft theehandelaar Hommes het huis en de tuin gekocht, vandaar dat de tuin bekend staat als de tuin van Hommes. Er is een klein stukje overgebleven, het ligt aan het Poortersplein, vlak bij het UMCG.
Toen bij het overgebleven stukje tuin een naastliggend plantsoentje, dat vroeger bij de tuin hoorde, ook weer tot een tuintje werd herschapen, heeft kunstenares Margriet Diertens met de bewoners een kunstproject bedacht. Ze maakte zeven bronzen nesten met dierbare voorwerpen van de bewoners.

Zo waren er buurtbewoners, die een ring brachten, een autootje, een sigaar, schelpjes, maar ook een beugel, die net overbodig was geworden. Margriet verwerkte alles in de nesten, ze werden gegoten in brons en in de bomen gehangen. Ze maakte een achtste exemplaar voor zich zelf, zodat ik kan laten zien hoe ze er uit zien, want ze hangen behoorlijk hoog.